dr n. med. Tomasz Tuchendler. Urolog, Biegły sądowy. Wrocław. Umów wizytę. Poszerzone kielichy nerkowe to wodonercze. W takiej sytuacji wskazane jest poszerzenie diagnostyki o badania kontrastowe tak aby ustalić przyczynę tego wodonercza i ew. Zaproponowac leczenie. Pozostale objawy wydają się wtórne. do wodonercza. 1 odpowiedzi. Ma w dwóch nerkach kamienie 3.4mmi 4,3mm czy można laseowo usunac. lek. Michał Pietrus. Urolog. Wrocław. Umów wizytę. Wszystko zależy gdzie położone i czy dają jakiekolwiek objawy? Zazwyczaj takie złogi można pozostawić do obserwacji lub samodzielnego wydalenia. Ból może promieniować w kierunku pachwiny, uda , a u mężczyzn także jąder. Inne objawy kamienia w nerkach to np. ból podczas oddawania moczu, wymioty, nudności, czerwone zabarwienie moczu, wzdęcia, nadmierna potliwość, złe samopoczucie i gorączka. Kamica nerkowa – ból pleców nie zawsze musi być nagły i tak silny. Na usg wykryto u mnie złogi w obu nerkach wielkości 4 mm, badanie moczu: barwa:zólty mętny odczyn ph 6,0 ciężar wlasciwy 1030 bialko nb cukier nb urobilinogen w/n bilirubina nb ciala ketonowe nb azotyny nb osad: szczawiany wapnia nablonki plaskie dosc liczne wpw krwinki okragle brak Jeśli stężenie hemoglobiny w moczu wynosi od 25 do 50, to jest to oznaka chorób krwi. Może to być również objaw zwiększonej mioglobiny w zaburzeniach mięśni. Takie wskaźniki powinny poważnie zaalarmować pacjenta i lekarza prowadzącego. Aby wyjaśnić przyczynę patologii, konieczne jest poddanie serii dodatkowych badań. Zakłada się, że obecność ukrytych problemów z tarczycy u kobiet w okresie menopauzy - w połączeniu ze spadkiem poziomu estrogenów, zachowując wapnia w kościach - nie vnekostnye złogi wapnia, tj zwapnienie rozwija się osteoporoza. Istnieją inne stany patologiczne, które powodują koncentrację soli wapnia w niewłaściwych miejscach. w4TDEP. Nerki odgrywają kluczową rolę w organizmie ludzkim. Ten system filtrujący kontroluje poziom wody i produktów przemiany materii w organizmie za pośrednictwem moczu. Nerki pomagają również w regulowaniu ciśnienia krwi, produkcji krwinek czerwonych oraz poziomu wapnia i innych minerałów. Jednak czasem zdarza się, że nerki nie są w pełni wykształcone i nie funkcjonują w prawidłowy sposób. Najczęściej problemy te są dziedziczne i nie mają nic wspólnego z niewłaściwą opieką rodzicielską. Zobacz film: "Biały szum trzykrotnie skraca czas potrzebny niemowlęciu do zaśnięcia" 1. Rodzaje chorób nerek u niemowląt Wiele chorób nerek można rozpoznać jeszcze przed narodzinami dziecka, dzięki rutynowym badaniom prenatalnym, dlatego mogą być wyleczone za pomocą leków lub zabiegów chirurgicznych, gdy dziecko jest jeszcze małe. Niektóre dolegliwości, takie jak infekcje dróg moczowych, ujawniają się w późniejszych fazach rozwoju malucha. Do najczęstszych chorób nerek diagnozowanych po narodzinach dziecka zaliczamy: zastawki cewki tylnej, wodonercze, zespół policystycznych nerek, kwasicę nerkową, guz Wilmsa (nerczak płodowy), kłębuszkowe zapalenie nerek. Wrodzone problemy dróg moczowych rozwijają się już w brzuchu matki. Część układu moczowego dziecka może urosnąć do anormalnych rozmiarów albo przybrać nieprawidłowy kształt lub pozycję. Wśród możliwych komplikacji znaleźć można: powielanie moczowodów, nerkę podkowiastą. Niekiedy u niemowlaka wykształcają się inne problemy ze zdrowiem wpływające na prawidłowe funkcjonowanie nerek, takie jak wysokie ciśnienie lub nadciśnienie, kamienie nerkowe, zapalenie nerek czy zakażenia układu moczowego (ZUM). 2. Objawy i diagnoza chorób nerek u niemowląt Symptomy świadczące o pojawieniu się problemów z nerkami u niemowlątsą zróżnicowane, jednak wśród najczęstszych dolegliwości znaleźć można: gorączkę, obrzęk okolic oczu, twarzy, stóp i kostek, pieczenie lub ból w czasie oddawania moczu, częstsze niż zwykle oddawanie moczu, niekontrolowane oddawanie moczu u dzieci starszych, krew w moczu, wysokie ciśnienie krwi. Podejrzenie chorób nerek u noworodków najczęściej potwierdza się za pomocą analizy historii chorób małego pacjenta i badania lekarskiego, po czym maluch może zostać skierowany na badanie moczu, krwi, badania obrazowe lub biopsję. Podczas badania moczu lekarz zdiagnozuje wszelkie odstępstwa od normy (np. zbyt duży poziom krwinek czerwonych), będące przyczyną zapalenia lub podrażnienia dróg moczowych. Pomoże również rozpoznać zbyt wysoki poziom krwinek białych, który najczęściej powiązany jest z zakażeniem pęcherza moczowego lub nerek. Z kolei badania moczu pokażą skuteczność nerek w filtrowaniu produktów przemiany materii i składu chemicznego w krwiobiegu. Pomiary ciśnienia krwi i wzrostu są dwoma kolejnymi narzędziami diagnostycznymi używanymi przez lekarzy. Nerki są narządem regulującym ciśnienie krwi, dlatego zdiagnozowanie wysokiego ciśnienia tętniczego może skłonić lekarza do zbadania zdrowia nerek. Szczegółowe pomiary wzrostu mogą prowadzić do rozpoznania chorób nerek, ponieważ maluchy z przewlekłymi schorzeniami tego narządu często wolniej rosną. Jeżeli chodzi o badania obrazowe najskuteczniejsze w diagnozowaniu chorób nerek, są to badania rentgenowskie, USG, tomografia komputerowa, cystografia mikcyjna i scyntygrafia nerek. Ostatnim spośród sposobów na zdiagnozowanie chorób nerek jest biopsja. Jest to zabieg, w czasie którego niewielki skrawek nerki jest pobierany z organizmu dziecka za pomocą igły. Procedura ta wykonywana jest pod znieczuleniem i pozwala rozpoznać problem z nerkami u 9 na 10 pacjentów. Biopsja jest szczególnie pomocna w diagnozie zapalenia nerek i nerczycy. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Małgorzata Horbaczewska Rezydentka w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach. Choroby nerek u dzieci to temat, który wymaga szczególnej uwagi. Czasem schorzeniom towarzyszą typowe dolegliwości - wówczas nie sposób nie dociec ich przyczyny. Zdarza się jednak, że dysfunkcje nerek nie dają żadnych objawów lub są tak skąpe i niecharakterystyczne, że diagnoza pada zbyt późno. To dlatego, jeśli chodzi o choroby nerek u dzieci, tak ważna jest profilaktyka. Na co zwracać uwagę? Choroby nerek u dzieci Nerki odpowiadają za wydalanie szkodliwych substancji z organizmu, kontrolują poziom wody i produktów przemiany materii, regulują ciśnienie krwi, mają wpływ na powstawanie krwinek czerwonych, ale także zachowanie równowagi kwasowo-zasadowej. Choroby nerek sprawiają, że narządy te nie pracują tak, jak powinny, konsekwencje czego ponosi cały ustrój. Nerki w organizmie człowieka odgrywają kluczową rolę. Problemy z narządami układu moczowego u dzieci mogą mieć charakter nabyty (to często powikłania przebytych chorób), ale i wrodzony - wówczas pojawiają się już w okresie płodowym. Wiele chorób nerek, które są uwarunkowane genetycznie, można rozpoznać jeszcze w ciąży, dzięki badaniom prenatalnym. Najczęściej diagnozowanymi chorobami nerek u niemowląt i dzieci są: kłębuszkowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, zwyrodnienie wielotorbielowate nerek, ostre lub przewlekle odmiedniczkowe zapalenie nerek, wodonercze, kwasica nerkowa czy guz Wilmsa (nerczak płodowy). Choroby nerek u dzieci mogą być przyczyną groźnych powikłań. Zdarza się, że dochodzi do schyłkowej niewydolności nerek. Choroby nerek u dzieci - objawy Bywa, że choroby nerek u niemowląt i dzieci nie dają żadnych objawów lub są one skąpe i niecharakterystyczne. Często jednak pojawiają się: obrzęki (okolic oczu, twarzy, nóg), krwiomocz, zmieniona barwa i zapach moczu, pieczenie lub ból w czasie oddawania moczu, ból w okolicy lędźwiowej, zaburzenia w oddawaniu moczu - dziecko oddaje małe ilości moczu, zaczyna moczyć się w nocy lub budzi się, by oddać mocz, niedokrwistość, podwyższone bądź wysokie ciśnienie krwi, gorączka. Powyższe objawy są wskazaniem do przeprowadzenia diagnostyki układu moczowego. Trzeba jednak podkreślić, że w wielu przypadkach ciężkie choroby nerek u dzieci nie dają objawów. Stąd tak ważna jest czujność i okresowe badania profilaktyczne. Choroby nerek u dzieci - diagnostyka i leczenie Każdy rodzic, który jest podejrzewa, że jego dziecko może mieć problem z nerkami, powinien zwrócić się do lekarza rodzinnego. Niezbędne jest wykonanie takich badań jak: badanie ogólne moczu, morfologia krwi, określenie poziom kreatyniny i mocznika, zmierzenie ciśnienia krwi. Aby zdiagnozować chorobę nerek konieczne są też inne specjalistyczne badania krwi, badania obrazowe (ultrasonografia, badanie rentgenowskie lub tomografia komputerowa), a także biopsja nerki. Leczenie nerek zależy od stanu zdrowia i wieku dziecka, a także od tego, co leży u podłoża dolegliwości i jaką jednostkę chorobową zdiagnozowano. Choroby nerek u dzieci mogą być leczone za pomocą leków lub zabiegów chirurgicznych. W najcięższych przypadkach, gdy nerki przestają działać, małych pacjentów leczy się nerkozastępczo. Gdy doszło do schyłkowej niewydolności nerek niezbędna jest dializoterapia lub przeszczep. Dializoterapię można wykonywać już u noworodków, a nerkę można przeszczepić maluchowi, który waży co najmniej osiem kilogramów. Choroby nerek u dzieci - profilaktyka Problemy z nerkami często nie dają objawów, dlatego czasem poważne schorzenia wykrywa się w bardzo zaawansowanym stadium. To dlatego każde dziecko, przynajmniej raz w roku, powinno mieć wykonane badanie ogólne moczu, morfologię krwi poszerzoną o określenie poziom kreatyniny i mocznika oraz zmierzone ciśnienie krwi (za nadciśnienie tętnicze u dzieci najczęściej odpowiadają choroby nerek). To podstawowe badania, dzięki którym można wykryć choroby nerek. Ponieważ chorobom nerek może towarzyszyć niskorosłość, bardzo ważne jest, by raz na jakiś czas skorzystać z siatek centylowych, które oceniają rozwój fizyczny dziecka. Przeczytaj także: Cukier w moczu - o czym świadczy obecność glukozy w moczu? Ile powinno pić dziecko? Zapotrzebowanie na płyny w zależności od wieku Zapalenie pęcherza u dzieci - przyczyny, objawy, leczenie Nerki są narządem parzystym odpowiedzialnym za wydalanie produktów przemiany materii, wody i elektrolitów (potasu, sodu, wapnia) z moczem. Ich ostre lub przewlekłe uszkodzenie doprowadza do przejściowego (czasowego) lub trwałego pogorszenia czynności. Główną jednostką nerek odpowiedzialną za czynność filtracyjną (oczyszczanie) są kłębuszki nerkowe (ryc.). Podstawowym składnikiem kłębuszka nerkowego jest jego błona filtracyjna, której zadaniem jest filtrowanie krwi i usuwanie do moczu nagromadzonych w organizmie substancji oraz wody. W przypadku prawidłowej czynności nerek, błona filtracyjna zatrzymuje we krwi człowieka wszystkie niezbędne składniki, w tym białko, dlatego w prawidłowym wyniku badania ogólnego moczu białka nie ma. Kłębuszkowe zapalenie nerek (KZN) to grupa chorób, u podstawy których leży uszkodzenie błony filtracyjnej kłębuszków nerkowych, która zaczyna przepuszczać do moczu białko i krwinki czerwone. Może to być następstwem zakażeń wirusowych lub bakteryjnych. KZN może mieć także tło genetyczne. Przebiegać może w sposób „ostry”, krótkotrwały, najczęściej związany z infekcjami (np. po paciorkowcowym zapaleniu gardła) lub w sposób przewlekły, doprowadzając w niektórych przypadkach do trwałego uszkodzenia nerek. Ryc. Schemat kłębuszka nerkowego Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek Co to jest ostre kłębuszkowe zapalenie nerek i jakie są jego przyczyny? W porównaniu z osobami dorosłymi dzieci chorują znacznie częściej na ostre kłębuszkowe zapalenie nerek. Stwierdza się je częściej u chłopców niż u dziewczynek. Szczyt zachorowań przypada na wiek szkolny (7–10 lat), rzadko chorują dzieci poniżej 3. roku życia. Ostre kłębuszkowe zapalenia nerek stanowią ok. 10–15% wszystkich typów kłębuszkowych zapaleń nerek i stwierdza się je od 2-5 zachorowań / 100 000 dzieci rocznie. Najczęściej ostre kłębuszkowe zapalenie nerek poprzedzone jest infekcją górnych dróg oddechowych lub skóry. Główną rolę w powstaniu ostrego popaciorkowcowego kłębuszkowego zapalenia nerek odgrywają kompleksy immunologiczne (odpowiedź organizmu na zakażenie), które uszkadzają błonę filtracyjną kłębuszka, czego wynikiem jest pojawienie się białka i krwinek czerwonych w moczu. Jak się objawia ostre kłębuszkowe zapalenie nerek? Najczęściej choroba rozpoczyna się od pojawienia obrzęków zlokalizowanych na twarzy (opuchnięte oczy po śnie) lub w okolicy kostek na nogach, a także krwiomoczem. Mocz może mieć kolor czerwony lub ciemno-brunatny. Dzieci na ogół nie gorączkują w tym okresie. Zmiany te pojawiają się 5–21 dni po zapaleniu gardła i górnych dróg oddechowych lub 3–4 tygodnie po zapaleniu skóry. Po ok. dwóch tygodniach krwiomocz przechodzi w krwinkomocz (zmiany widoczne jedynie w mikroskopie). Obrzęki stwierdza się prawie u wszystkich chorych. Obrzęki mogą się utrzymywać do dwóch tygodni od rozpoczęcia choroby i związane są zatrzymaniem w organizmie wody i sodu. Dziecko skarży się na bóle brzucha, wymioty, bóle głowy, jest apatyczne, ma gorszy apetyt. Zmianom tym często towarzyszy nadciśnienie tętnicze. W rzadkich przypadkach, przy znacznie podwyższonych wartościach ciśnienia tętniczego krwi, może dochodzić do tzw. kryzy nadciśnieniowej przebiegającej z drgawkami. W niektórych przypadkach dochodzi do znacznego zmniejszenia ilości produkowanego moczu, aż do wystąpienia ostrej niewydolności nerek z bezmoczem włącznie. W przypadku zmiany zabarwienia moczu, pojawiających się obrzęków twarzy lub kostek należy niezwłocznie udać się do lekarza. Jak lekarz stawia diagnozę? Badania laboratoryjne Podstawowym badaniem laboratoryjnym jest badanie ogólne moczu, które zawsze należy wykonać w przypadku podejrzenia ostrego kłębuszkowego zapalenia nerek. Charakterystyczne odchylenia w tym badaniu to: krwinkomocz mikroskopowy (czyli obecność w moczu krwinek czerwonych w ilości niezauważalnej gołym okiem, ale stwierdzanej w badaniu mikroskopowym), który jest stałym objawem choroby (od obecności kilku krwinek czerwonych – erytrocytów; świeżych i wyługowanych, do całego pola widzenia pokrytego gęsto warstwą erytrocytów w przypadku krwiomoczu), białkomocz – ilość białka traconego z moczem w ciągu doby na ogół nie przekracza 3 gramów, obecność w osadzie tzw. wałeczków szklistych lub szklisto-ziarnistych, rzadko leukocytów (białych ciałek krwi). W badaniu krwi stwierdza się: obniżenie składowej C3 dopełniacza (komplementu) i aktywności hemolitycznej dopełniacza (CH50) wzrost miana ASO (antystreptolizyna O) powyżej 200 IU miernie nasiloną niedokrwistość w połowie przypadków zwiększenie stężenia immunoglobuliny IgG. Inne badania W każdym przypadku podejrzenia ostrego kłębuszkowego zapalenia nerek należy zmierzyć ciśnienie tętnicze a następnie mierzyć je 3–4 razy na dobę. W badaniu USG obraz nerek nie jest charakterystyczny. W znacznej większości przypadków nie ma konieczności wykonywania biopsji nerki. Biopsję wykonuje się jedynie w przypadku długo trwającego oddawania małej ilości moczu w celu różnicowania z ostrą niewydolnością nerek lub gwałtownie postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek. Na czym polega leczenie? Leczenie ostrego kłębuszkowego zapalenia nerek jest najczęściej leczeniem objawowym, prowadzonym w szpitalu, polegającym na podawaniu antybiotyków (głównie antybiotyki z grupy penicylin), zapewnieniu choremu spokoju i wypoczynku oraz leczeniu nadciśnienia tętniczego i moczopędnego (odwadniającego). W przypadku, gdy białkomocz jest duży podaje się dziecku wlewy 20% roztworu albuminy ludzkiej. Gdy dziecko długo nie oddaje moczu, a obrzęki narastają lekarze mogą rozważyć leczenie nerkozastępcze (dializy). Po wypisie ze szpitala należy okresowo (raz na dwa tygodnie) kontrolować badanie ogólne moczu. W przypadku długo utrzymujących się zmian w moczu (krwinkomocz, białkomocz) należy skontaktować się z nefrologiem dziecięcym. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek jest chorobą o ostrym przebiegu, ale dobrym rokowaniu. Większość objawów ustępuje całkowicie w przeciągu kilku tygodni lub miesięcy. Nawroty choroby należą do rzadkości. Należy jednak pamiętać o okresowych badaniach moczu (raz na kwartał) oraz pomiarach ciśnienia tętniczego. Przez co najmniej rok po przebytym ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek dziecko powinno być pod opieką Poradni Nefrologicznej. Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek Co to jest przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek i jakie są jego przyczyny? Przyczyną powstania przewlekłych postaci kłębuszkowego zapalenia nerek są zaburzenia w mechanizmie immunologicznym dziecka. W wyniku odpowiedzi organizmu na zakażenie powstają przeciwciała przeciwko antygenom kłębuszków nerkowych oraz złogi immunologiczne, które odkładają się w naczyniach lub w nerkach i uszkadzają błonę filtracyjną. Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek może być chorobą pierwotną (dotyczy jedynie nerek) lub wtórną do zmian chorobowych w innych narządach (np. wirusowe zapalenie wątroby, choroby układowe, nowotworowe, uszkodzenie polekowe). U dzieci dominują przewlekłe zapalenia kłębuszków nerkowych o charakterze pierwotnym. Przebieg choroby jest bardzo różnorodny i zależy od typu kłębuszkowego zapalenia. U większości dzieci stwierdza się białkomocz, krwinkomocz i obrzęki. W części przypadków dochodzi do kolejnych nawrotów choroby, np. wywołanych infekcją górnych dróg oddechowych. O rozpoznaniu poszczególnych typów kłębuszkowego zapalenia nerek decyduje jedynie biopsja nerki. Jest ona o tyle ważna, że różne typy KZN mogą przebiegać ze zbliżonymi do siebie objawami, a od typu choroby uwarunkowane jest specyficzne leczenie choroby. Jak się objawia przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek? Kłębuszkowe zapalenie nerek objawia się najczęściej białkomoczem, i obrzękami, niekiedy krwinkomoczem lub krwiomoczem. Początkowy przebieg może być skryty bez uchwytnych objawów klinicznych. Dziecko może być apatyczne, skarżyć się na brak apetytu. Stopniowo mogą się pojawiać obrzęki zlokalizowane na twarzy w okolicy oczu, zwłaszcza po śnie, na podudziach w okolicy kostek lub obrzęki widoczne na całym ciele dziecka. Dziecko szybko przybiera na wadze mimo słabego apetytu. Obrzęki można stwierdzić uciskając nóżkę dziecka w okolicy kostki. Przy obrzękach pozostaje po ucisku „dołeczek” - mały przy niewielkich obrzękach i głębszy przy obrzękach masywnych. U dzieci od 1. do 12. roku życia najczęstszym typem KZN jest tzw. idiopatyczny zespół nerczycowy. Występuje z częstością 2–7 zachorowań rocznie/100 000 dzieci poniżej 15. roku życia i stwierdza się go u ok. 75% dzieci z pierwszym rzutem zespołu nerczycowego. U dzieci młodszych 2–3 razy częściej stwierdza się go chłopców niż u dziewczynek. Najwięcej zachorowań notuje się do 6. roku życia. Typową cechą idiopatycznego zespołu nerczycowego jest jego nawrotowość. W przypadku wystąpienia obrzęków, (np. trudności z założeniem bucików, szybkim przyrostem ciężaru ciała) należy pilnie skontaktować się z lekarzem. Jak lekarz stawia diagnozę? Podstawowym badaniem jest badanie ogólne moczu. W przypadku stwierdzenia obecności białka w moczu konieczna jest ponowna kontrola po upływie 1-2 dni celem oceny, czy straty białka narastają. Jeżeli lekarz zdecyduje należy wykonać dobową zbiórkę moczu. Wykonuje się ją poprzez zbieranie każdej porcji moczu przez całą dobę i zlewanie do pojemnika, żeby ocenić ile białka traci dziecko. W przypadku stwierdzenia wydalania białka w ilości przekraczającej 50 mg/kg mc./dobę mówimy o białkomoczu nerczycowym. W badaniach krwi należy ocenić stężenie albumin, białka całkowitego, mocznika, kreatyniny, wapnia, cholesterolu. Ocenić należy także układ krzepnięcia, gdyż wystąpienie zespołu nerczycowego usposabia do występowania „nadkrzepliwości” krwi, co może skutkować zatorami w naczyniach krwionośnych. Podstawowym badaniem jest biopsja nerki. Biopsja nerki polega na pobraniu niewielkiego fragmentu nerki. U dzieci starszych (powyżej 6.–7. rż.) wykonuje się biopsję igłową w znieczuleniu miejscowym pod kontrolą obrazu USG. Dziecko przed biopsją pozostaje na czczo. Przed biopsją konieczne jest wykonanie badania układu krzepnięcia. Biopsję można wykonać jedynie u dzieci szczepionych na WZW B (po kontroli miana przeciwciał). Gdy miano przeciwciał jest poniżej miana ochronnego rodzice powinni doszczepić dziecko dostępną szczepionką przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby B (WZW B). W przypadku dzieci młodszych( do 6 roku życia) konieczne jest wykonanie znieczulenia celem pobrania wycinka nerki. Przed wykonaniem badania biopsyjnego rodzice dziecka proszeni są o wyrażenie zgody na zaproponowane badanie. Jak każde badanie inwazyjne, biopsja nerki w niewielkim odsetku obarczona jest powikłaniami głównie krwawieniem i powstaniem krwiaka w okolicy nerki. Po wykonanej biopsji dziecko powinno leżeć na plecach przez następne 12 godzin, by zmniejszyć ryzyko powstania krwiaka. U większości dzieci z pierwszym rzutem zespołu nerczycowego nie ma konieczności wykonywania biopsji nerki, ponieważ (jak wynika z badań) – występują tu przede wszystkim tzw. zmiany minimalne. Oznacza to, że w zwykłym mikroskopie struktura nerki wygląda prawidłowo, a nieprawidłowości widać dopiero w wielokrotnym powiększeniu (w mikroskopie elektronowym). Ponadto istnieją wskazania do wykonania biopsji w sytuacji, gdy stwierdza się: nietypowy wiek dziecka w momencie ujawnienia się choroby (poniżej 1. rż. lub powyżej 12. rż.), oporny lub zależny od leczenia zespół nerczycowy, konieczność sprawdzenia zmian miąższu po wieloletnim leczeniu i przy stwierdzanym pogorszeniu czynności nerek. Na czym polega leczenie? Początek leczenia na ogół przeprowadza się w szpitalu. W przypadku zespołu nerczycowego z dużymi obrzękami w leczeniu stosuje się glikokortykosteroidy w postaci dożylnej (metyloprednizolon od 3 do 12 „pulsów”) lub doustnej (prednizon) jeżeli straty białka nie są duże i nie towarzyszą mu nasilone obrzęki. Powszechnie uznanym standardem leczenia pierwszego rzutu zespołu nerczycowego jest 6-miesięczna kuracja glikokortykosteroidami w zmniejszających się dawkach. Schematy te są modyfikowane w przypadku stwierdzanej steroidozależności lub oporności. Definicje tych stanów przedstawiono w tabeli. Zarówno w przypadkach nawrotowości, steroidozależności, jak i oporności u dzieci z zespołem nerczycowym stosuje się inne leki, takie jak: cyklofosfamid - podawany do 3 miesięcy, chlorambucyl – podawany do 3 miesięcy, cyklosporyna A stosowana latami lub mykofenolan mofetylu stosowany co najmniej przez 1 rok. Podawanie wymienionych leków wiąże się ze swoistymi objawami niepożądanymi poszczególnych preparatów. Termin Definicja steroidowrażliwość wystąpienie remisji (brak białka w moczu) w czasie pierwszych 4 tygodni leczenia steroidozależność wystąpienie co najmniej 2 nawrotów w okresie zmniejszania dawki pierwotna steroidooporność brak reakcji na 8-tygodniowe leczenie wtórna steroidooporność oporność u chorego pierwotnie wrażliwego na kortykosteroidy Oprócz leczenia podstawowego (glikokortykosteroidy) prowadzi się leczenie objawowe mające na celu skorygowanie zaburzeń wynikających z masywnego białkomoczu. W przypadku znacznych strat białka ze zmniejszeniem stężenia albumin we krwi podaje się dożylne wlewy 20% roztworu albumin z leczeniem moczopędnym (furosemid). Prowadzi się leczenie odwadniające u chorych z obrzękami, wyrównywanie stężenia wapnia we krwi, zmniejszanie stężenia cholesterolu (statyny), profilaktykę przeciwzakrzepową oraz leczenie nadciśnienia tętniczego, jeżeli jest stwierdzone. Z powodu zmniejszonego stężenia wapnia podaje się preparaty wapnia i witaminy D3. Po opanowaniu białkomoczu dalsze leczenie można prowadzić w warunkach domowych. Podstawową zasadą leczenia dzieci z kłębuszkowym zapaleniem nerek wymagających długiej terapii, jest bezwzględne przestrzeganie zaleceń. Bardzo szkodliwe może okazać się samowolne zmniejszenie dawki leków lub ich całkowite odstawienie, np. w przypadku braku białka w moczu, bez wcześniejszego uzgodnienia tego z lekarzem. Może to wywołać nawrót choroby i ponowną konieczność hospitalizacji i leczenia dożylnego. Dotyczy to głównie prednizonu, cyklosporyny A lub mykofenolanu mofetylu. Podczas prowadzonego leczenia w domu konieczna jest okresowa kontrola moczu (badanie ogólne). Dzieci z KZN powinny być objęte opieką specjalistyczną nefrologiczną z okresową kontrolą w Poradni Nefrologicznej. W przypadku pojawienia się ponownie obrzęków należy bezzwłocznie skontrolować mocz i ocenić białkomocz oraz skontaktować się z lekarzem lub ośrodkiem leczącym dziecko. Należy pamiętać, że nawet banalna infekcja może wywołać nawrót zespołu nerczycowego (w tym nieleczone zęby w stanie zapalnym), czyli ponowne pojawienie się obrzęków i zmniejszenie ilości moczu. Konieczne jest wtedy ograniczenie podaży płynów by nie dopuścić do narastania obrzęków. Dzieci w okresie stosowania dużych dawek glikokortykosteroidów oraz leczenia immunosupresyjnego powinny unikać większych skupisk rówieśników, zwłaszcza w sezonie nasilonych infekcji. W przypadku szczepień należy pamiętać, aby nie podawać preparatów zawierających żywe drobnoustroje. Stosowanie dużych dawek glikokortykosteroidów i leków immunosupresyjnych może osłabiać skuteczność szczepionki, a samo szczepienie może wywołać nawrót choroby. Realizacja podstawowego kalendarza szczepień jest trudna i każdorazowo wymaga ustalenia z leczącym dziecko nefrologiem. Większość powikłań spotykanych w przebiegu zespołu nerczycowego jest związanych z wielomiesięcznym leczeniem glikokortykosteroidami (niskorosłość, otyłość, cukrzyca, zaćma, zmiany w gęstości kości) lub jest wynikiem znacznych strat białka z moczem (nadkrzepliwość, hipokalcemia, hipercholesterolemia). Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? U 90% dzieci uzyskuje się remisję (brak białka w moczu) w pierwszym rzucie zespołu nerczycowego. U 20% tych dzieci nie stwierdza się nawrotów, u 40% nawroty występują rzadko, a u 30% stwierdza się częste nawroty przy zmniejszeniu dawki (steroidozależność). U 10% dzieci rozpoznaje się steroidooporność. Rokowanie w przebiegu zespołu nerczycowego zależy głównie od reakcji na zastosowane leczenie. Oporność na zastosowane leczenia stanowi czynnik ryzyka rozwoju niewydolności nerek. W ciężkim przebiegu należy się liczyć, że zespół nerczycowy jest chorobą na całe życie. U niektórych dzieci (w zależności od typu KZN) może dojść do rozwoju przewlekłej choroby nerek i w ok. 25% do schyłkowej niewydolności nerek z koniecznością leczenia dializami lub przeszczepieniem nerki. Kłębuszkowe zapalenie nerek uwarunkowane genetycznie Kłębuszkowe zapalenie nerek może być także chorobą wrodzoną. Jedną z postaci wrodzonego zespołu nerczycowego jest tzw. zespół fiński. Choroba ma ciężki przebieg i ujawnia się bezpośrednio po urodzeniu. Dzieci najczęściej rodzą się przedwcześnie, z dużym brzuchem i wiotkością mięśni. W wyniku bardzo dużych strat białka z moczem rozwijają się nasilone obrzęki oraz narasta ryzyko powikłań zakrzepowych i zakażeń. Jeżeli nie udaje się opanować straty białka konieczne jest usunięcie obu nerek i rozpoczęcie leczenia dializami (najczęściej dializa otrzewnowa). Po osiągnięciu masy ciała 7–8 kg wykonać można przeszczepienie nerki. W innych odmianach genetycznie uwarunkowanych zespołów nerczycowych przebieg nie jest tak dramatyczny. Objawy mogą się pojawiać w różnym wieku i są podobne do stwierdzanych w pozostałych typach KZN tzn, obrzęki, białkomocz, krinkomocz. Bardzo rzadko stwierdza się rodzinne występowanie KZN. Wspólną cechą zespołu nerczycowego o podłożu genetycznym jest oporność na stosowane leczenie przyczynowe. Znajomość zmian, jakie zachodzą w prawidłowym obrazie ultrasonograficznym nerek u noworodków, niemowląt, dzieci i młodzieży ma kluczowe znaczenie w poprawnej interpretacji badania usg i diagnostyce chorób nerek oraz wad układu moczowego. technika badaniaU dzieci i młodzieży nerki ocenia się za pomocą głowicy konweksowej oraz głowicy liniowej. U noworodków i niemowląt do obrazowania nerek niejednokrotnie wykorzystuje się tylko głowicę liniową. Badanie ultrasonograficzne nerek powinno być wykonane:od boku (u pacjenta leżącego na plecach i boku) od pleców (u pacjenta leżącego na brzuchu)Dobrej jakości, wysokoczęstotliwościowa głowica liniowa pozwala na uwidocznienie licznych szczegółów anatomicznych nerek, które są trudno dostępne podczas ich oceny za pomocą głowicy konweksowej. Obraz nerki noworodka w obrazowaniu głowicą liniową LA3-14AD. Dzięki zastosowaniu wyższych częstotliwości ultradźwięków możliwe jest uwidocznienie większej liczby szczegółów w porównaniu z obrazem uzyskanym za pomocą głowicy konweksowej. Aparat usg Samsung liniowa umożliwia dokładną ocenę: zarysu torebki nerkowejkory nerek piramid nerkowychbrodawek nerkowychukładu kielichowo-miedniczkowego z oceną grubości ściany UKMunaczynienia miąższu nereknaczyń wnęki nerkiObraz nerki noworodka w obrazowaniu głowicą liniową LA3-14AD. Wyraźnie widoczne są: torebka nerki, kora i piramidy nerkowe, brodawki nerkowe oraz światło układu kielichowo-miedniczkowego. Aparat usg Samsung brodawek nerkowych (strzałki) i światło okalających je kielichów widoczne u noworodka podczas obrazowania nerek głowicą liniową od pleców. Aparat usg Samsung wnęki lewej nerki noworodka w opcji kolorowego dopplera. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung i echogeniczność nerekZAPAMIĘTAJ:Zróżnicowanie korowo-rdzeniowe jest odwrotnie proporcjonalne do wieku pacjenta (echogeniczność kory obniża się, a echogeniczność piramid podwyższa się z wiekiem).Zróżnicowanie miąższowo-zatokowe jest wprost proporcjonalne do wieku pacjenta (z wiekiem podwyższa się echogeniczność zatoki nerkowej, a obniża się echogeniczność miąższu nerki).Wyraźnie widoczne zróżnicowanie korowo-rdzeniowe prawej nerki 3 miesięcznego niemowlęcia, przy słabo wyrażonym zróżnicowaniu miąższowo-zatokowym. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung widoczne zróżnicowanie miąższowo-zatokowe nerki nastolatka, przy słabiej wyrażonym zróżnicowaniu korowo-rdzeniowym w porównaniu z nerką niemowlęcia widoczną na fot. 9. Głowica konweksowa CA1-7AD. Aparat usg Samsung noworodków i niemowląt widoczna jest płatowa budowa nerek (zarys torebki nerek jest pofałdowany).Płatowa budowa nerki noworodka. Wyraźnie widoczny jest pofałdowany zarys torebki nerki. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung wiekiem pacjenta stopniowo obniża się echogeniczność kory nerek. Wyższa echogeniczność kory nerek noworodków wynika z tej samej liczby kłębuszków nerkowych znajdujących się w węższej warstwie kory w porównaniu ze starszymi dziećmi. Kora nerek u wcześniaków może mieć echogeniczność wyższą od echogeniczności wątroby (echogeniczność kory jest odwrotnie proporcjonalna do wieku ciążowego). Nerka wcześniaka. Wyraźnie widoczna wyższa echogeniczność kory nerki w porównaniu z echogenicznością wątroby. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung noworodków urodzonych o czasie echogeniczność kory jest taka sama lub nieco wyższa od echa wątroby. Nerka noworodka urodzonego o czasie. Echogeniczność kory nerki jest taka sama jak echogeniczność wątroby. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung niemowląt echogeniczność kory nerek jest nieco niższa od echa wątroby. W późniejszych latach życia echogeniczność kory powinna być niższa od echa miąższu nastolatka. Echogeniczność kory jest niższa od echogeniczności wątroby. Głowica konweksowa CA1-7AD. Aparat usg Samsung echogeniczności kory nerki wcześniaka, noworodka urodzonego o czasie i nastolatka. Aparat usg Samsung piramid nerkowych nieznacznie wzrasta wraz z wiekiem pacjenta. U wcześniaków i noworodków urodzonych o czasie piramidy nerkowe mogą być prawie bezechowe. Taki obraz piramid jest czasem mylnie interpretowany jako obecność torbieli w nerkach. Echogeniczność prawidłowych piramid nerkowych jest zawsze niższa od kory i wyższa od wcześniaka. Piramidy nerkowe są prawie bezechowe – ich echogeniczność jest nieznacznie wyższa w porównaniu z echogenicznością moczu widocznego w świetle UKM (zielona strzałka). Wyraźnie widoczne są także brodawki nerkowe (żółta strzałka). Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung nerkowe u noworodków są też proporcjonalnie większe w stosunku do objętości nerek, dzięki węższej warstwie korowej warstwa miąższu kory nerki wcześniaka i duże piramidy nerkowe. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung echo centralne nerek u noworodków i niemowląt sprawia, że w około 75% przypadków widoczne jest bezechowe światło układu zawartość tkanki tłuszczowej w zatoce nerki noworodka sprawia, że dobrze widoczne jest wąskie, bezechowe światło UKM. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung noworodków: widoczna jest płatowa budowa nerekechogeniczność kory nerek jest wyższawarstwa korowa jest węższaechogeniczność piramid jest niższapiramidy są większe echo centralne nerek jest wąskie (widoczne jest światło UKM)unaczynienie nerekOcena dopplerowska nerek może dotyczyć:obrazowania głównych naczyń nerkowych (w tym naczyń widocznych w okolicy wnęki nerki)obrazowania unaczynienia miąższowego nerek w opcji dopplera mocyWnęka prawej nerki 6-letniego chłopca widoczna od boku. Naczynia wnęki widoczne są w opcji kolorowego dopplera. Głowica konweksowa CA1-7AD. Aparat usg Samsung wnęki nerki niemowlęcia widoczne w opcji kolorowego dopplera. Powyżej naczyń nerkowych widoczne jest wąskie, bezechowe światło miedniczki nerkowej. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung głowicę liniową do obrazowania miąższu nerki możliwe jest uwidocznienie w korze hipoechogenicznych, linijnych struktur położonych prostopadle do torebki nerki. Obraz ten odpowiada tętnicom międzyzrazikowe (strzałki) widoczne w korze nerki w skali szarości. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung zdrowych nerkach w opcji dopplera mocy przepływ miąższowy powinien być widoczny w zakresie całej warstwy korowej (przepływ miąższowy nie jest widoczny w zakresie piramid nerkowych). Ważnym wskaźnikiem, pośrednio świadczącym o prawidłowej funkcji nerek, jest możliwość uwidocznienia zachowanego przepływu bezpośrednio pod torebką nerki. W warunkach prawidłowych jedynie w okresie okołoporodowym przepływ podtorebkowy może być gorzej widoczny. Jest to wynikiem przejściowo wyższych oporów w naczyniach tętniczych nerek przepływ podtorebkowy nerki nastolatka widoczny w opcji dopplera mocy. Głowica konweksowa CA1-7AD. Aparat usg Samsung przepływ podtorebkowy w nerce wcześniaka. Ograniczenie przepływu w opcji dopplera mocy jest związane z przejściowymi wyższymi oporami w naczyniach tętniczych. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung przepływ podtorebkowy w nerce dziecka 6 – miesięcznego. Głowica liniowa LA3-14AD. Aparat usg Samsung unaczynienia nerek w opcji kolorowego dopplera i dopplera mocy jest ważnym elementem ultrasonograficznej oceny nerek. Podczas badania zwróć uwagę na:obraz naczyń w okolicy wnęki nerkiobecność dodatkowych naczyń żylnych i tętniczych w okolicy biegunów nerekunaczynienie miąższowe nerekprzepływ podtorebkowy w nerkachaparat usg Samsung HS60Powyższe obrazy ultrasonograficzne nerek u noworodków, dzieci i młodzieży powstały z wykorzystaniem aparatu usg Samsung HS60SAMSUNG HS60Dowiedz się więcej o najnowszych ultrasonografach firmy aparat SAMSUNG HS60 w swoim gabinecie. Panie Doktorze jak leczyć i czym jak moja córka 3-letnia ma złogi wielkości 2mm w kielichu dolnym nerki prawej mój nefrolog twierdzi że same zostaną wydalone z moczem i czy powinna brac apodoxan pol tabletki jeśli tylko w ostatnim usg wyszlo ze mo mikcji mocz zalega 1,5ml moczu w pęcherzu proszę bardzo o wytumaczenie mi tego i jak dlugo moja córka musi przyjmować furargin jeśli pozostał jej reflus lewostronny 2stopnia bez zmian KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu Badania moczu USG nerek Nefrologia Co to jest kolka nerkowa? Kolka nerkowa to intensywny ból, który jest objawem kamicy nerkowej. Obejrzyj film i dowiedz się więcej na temat ataku kamicy nerkowej. Zapoznaj się z wypowiedzią eksperta. Lek. Małgorzata Horbaczewska 82 poziom zaufania Witam serdecznie. Niestety nie jest to na tyle proste do wyjaśnienia aby robić to za pomocą porady internetowej. Rzeczywiście złogi mogą same ulec wydaleniu. Leki zaordynowane należy brać w dawkach zaleconych przez specjalistę, ponieważ oddziaływują one na naczynia krwionośne i samodzielne zwiększenie dawki może okazać się poważne w skutkach. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Zastój moczu w nerce - czy może prowadzić do raka? – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Dwa hyperechogeniczne ogniska w nerce u rocznego dziecka – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Problem z wydaleniem moczu u 11-letniej córki – odpowiada Renata GrzechociĹska Drobne złogi na nerce – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Pęcherz moczowy opróżniony z moczu całkowicie, utrzymuje się poszerzenie miedniczki po stronie lewej – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Białko i limfocyty w moczu oraz leukocytoza – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Złogi w nerce a wynik badania moczu – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Złogi w kielichu dolnym nerki – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Kamica nerkowa a podwyższone erytrocyty w moczu – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Jacek Zachwieja KZN a wynik badania ogólnego moczu – odpowiada Aleksander Ropielewski artykuły Zaburzenia mikcji - charakterystyka, najczęstsze zaburzenia, co to jest mikcja Zaburzenia mikcji mogą występować u pacjentów w ka Badanie urodynamiczne z pomiarem przepływu moczu - charakterystyka, wskazania, przebieg Badanie urodynamiczne z pomiarem przepływu moczu m Kamica moczowa - objawy, przyczyny, diagnoza i leczenie Kamica moczowa to najczęstsza choroba układu moczo

złogi w nerkach u niemowlaka